Autyzm... i co dalej!!!
- Jak poradzić sobie z taką informacją?
- Gdzie szukać pomocy i jak w tym wszystkim nie zagubić siebie?
Krok po kroku, czyli od czego zacząć, odpowiadają nasze koleżanki pedagog: Wioletta Stojek, Małgorzata Starosta oraz Monika Łuczak.
Rodzicu! jeśli zauważasz u swojego dziecka niepokojące symptomy w zachowaniu, w jego codziennym funkcjonowaniu; obserwujesz, że rozwija się „inaczej” niż inne dzieci
w jego wieku, m.in.: występują u niego trudności w nawiązywaniu kontaktu wzrokowego (kontakt jest ulotny, bądź go nie ma), nie reaguje na swoje imię, stroni od kontaktów
z rówieśnikami, lubi bawić się/spędzać czas samotnie, ma opóźniony rozwój mowy, mówi samo do siebie, aktywność koncentruje na własnych potrzebach, często kręci się w kółko, układa w sposób uporządkowany - w szeregu zabawki, funkcjonuje wg ściśle utartych ścieżek/schematów, usilnie trzyma się rytuałów, a każda nagła zmiana wywołuje u niego bunt, frustrację, trudność z kontrolą emocji, nie zwlekaj, rozwiej swoje wątpliwości i uzyskaj odpowiedź na nurtujące Cię pytanie – czy to autyzm?
Czytaj więcej...
Samookaleczenia wśród dzieci i młodzieży.
W ostatnim czasie coraz więcej młodych ludzi zmaga się z problemem samookaleczania się. Jest to temat trudny zarówno dla rodziców jak i nauczycieli w placówkach oświatowych. Zdarza się, że postrzegane jest ono jako próba manipulowania innymi, chęć zwrócenia na siebie uwagi otoczenia lub wyraz bezmyślności. Niestety najczęściej taka ocena jest błędna. Autoagresja jest sygnałem, że w życiu dziecka dzieje się coś złego, coś z czym nie może ono sobie poradzić – jest więc symptomem głębszych trudności.
Występują różne formy samookaleczenia, mogą to być rany cięte, wbijania w ciało lub połykania ostrych przedmiotów, przypalanie się, polewanie ciała wrzątkiem, silne drapania lub gryzienia skóry, obijanie się o ściany, uderzanie głową o ścianę, uderzanie w głowę twardymi przedmiotami, wyrywanie włosów. Jednak najczęstszą formą jest nacinanie w obszarze ramion, przedramion lub nóg.
Czytaj więcej...
